Cera trądzikowa to nie tylko problem osób niedbających o cerę lub nastolatków w okresie dojrzewania. Również kobiety w trakcie ciąży muszą borykać się z niedoskonałościami o charakterze trądzikowym. Co stanowi przyczynę zmian dermatologicznych? W jaki sposób można leczyć trądzik w okresie ciąży?
Dlaczego w ciąży pojawia się trądzik?
Nieestetyczne wypryski, krostki i nadmierna produkcja łoju są niezwykle częstą przypadłością ciężarnych. Trądzik przeważnie pojawia się w I trymestrze, co stanowi rezultat zaburzonej równowagi hormonalnej w kobiecym organizmie. Wysoki poziom progesteronu, gonadotropiny kosmówkowej, kortyzolu i estrogenów, które skutkują nadprodukcją i wzmożonym wydzielaniem sebum i w konsekwencji prowadzą do zaczopowania gruczołów łojowych. Dlatego też cera trądzikowa charakteryzuje się obecnością m.in. grudek, zaskórników i zmian zapalnych w formie mniej lub bardziej widocznych cyst. Niemniej jednak nie tylko hormony mogą spowodować występowanie trądziku w ciąży. Do czynników potęgujących szansę występowania tych dolegliwości należą:
- niewłaściwe odżywianie np. zwiększone spożycie słodyczy
- stres np. spowodowany obawami o rozwój płodu i zdrowie dziecka
- nieodpowiednia pielęgnacja skóry i/lub źle dostosowane kosmetyki
Oprócz tego kobiety borykające się z trądzikiem przed ciążą są bardziej narażone na jego występowanie w trakcie brzemienności.
Czy trądzik w ciąży stanowi zagrożenie dla dziecka?
Nie, cera trądzikowa to problem wyłącznie estetyczny i niemający żadnego wpływu na przebieg ciąży czy zdrowie dziecka. Niestety w wielu przypadkach trądzik może zostawić po sobie trwałe ślady w postaci mniej bądź bardziej widocznych blizn – kobiety chcąc uniknąć tego typu pamiątek, decydują się na leczenie. Przeciwdziałanie trądzikowi w trakcie ciąży jest jednak bardzo ograniczone. Znaczna część leków rekomendowanych do użycia kobietom niebrzemiennym jest przeciwskazana u ciężarnych.
Jak można leczyć trądzik w ciąży?
Najskuteczniejszym i najczęstszym sposobem jest wykorzystanie leków o działaniu miejscowym. Mowa tu o antybiotykach makrolidowych (erytromycyna, klindamycyna), które umożliwiają łagodzenie zmian zapalnych, zmniejszenie ilości wolnych kwasów tłuszczowych i przeciwdziałanie bakteriom trądzikowym. Innym przykładem miejscowego antybiotyku jest mupirocyna, która wspiera przeciwdziałanie infekcjom bakteryjnym. Preparaty te są dostępne w postaciach maści, kremów i żeli – dostępne są wyłącznie na receptę.
Równie częstym lekiem jest metronidazol, który oprócz właściwości antybakteryjnych wspiera zwalczanie pajęczaków i pierwotniaków. Niestety jego silne działanie jest przeciwwskazane do użycia w trakcie I trymestru, dlatego lekarze wykorzystują go u kobiet w późniejszych etapach ciąży. Lek ten jest również dostępny na receptę.
Z leków dostępnych bez recepty można zastosować nadtlenek benzoilu (2,5% lub 5%), ale należy pamiętać, że zaliczany jest do kategorii C i w związku z tym należy zachować ostrożność podczas użycia. Substancja ta wykazuje niezwykle skuteczne właściwości antytrądzikowe:
- zmniejsza świąd
- zwalcza bakterie
- redukuje zmiany zapalne
- pomaga w wysuszeniu skóry
- wspiera złuszczanie naskórka
- ogranicza nadprodukcję sebum
Nadtlenek benzoilu jest rekomendowany do użycia wraz z miejscowymi antybiotykami, co umożliwi ograniczenie lekooporności.
Ponadto kobiety w ciąży mogą zdecydować się na użycie kwasów azelainowego (15% lub 20%). Oprócz powyższych dobrym wsparciem mogą okazać się tlenek cynku, enzymy proteolityczne (bromelina i papaina) witamina C oraz naturalne ekstrakty i olejki roślinne (np. drzewo herbaciane, miłorząb japoński czy zielona herbata).
Bibliografia:
- Chien AL., et al. „Treatment of acne in pregnancy.” The Journal of the American Board of Family Medicine 2016, 29(2): 254-262.
- Woźniak M., et al. „Fizjologiczne zmiany dermatologiczne u kobiet w ciąży.” Dermatologia Estetyczna 2015, 17(1): 13-17.
- Kong YL., Tey HL. „Treatment of acne vulgaris during pregnancy and lactation.” Drugs 2013, 73(8): 779-787.
- Meredith FM., Ormerod AD. „The management of acne vulgaris in pregnancy.” American journal of clinical dermatology 2013, 14(5): 351-358.
