W celu przeciwdziałania zmianom trądzikowym należy rozpocząć odpowiednie postępowanie. Choć zazwyczaj leczenie opiera się na odpowiedniej pielęgnacji skóry, to jednak w niektórych przypadkach niezbędne jest wdrożenie antybiotykoterapii.
Jakie antybiotyki stosuje się w leczeniu trądziku?
Antybiotyki na trądzik są dostępne w postaci preparatów do użycia miejscowego (tj. żele, maści, kremy lub płyny) oraz w formie łatwych do połknięcia tabletek, co pozwala uzyskać bardziej kompleksowe działanie. Warto jednak wiedzieć, że stosowanie doustnych leków na trądzik zwiększa ryzyko występowania problemów o charakterze żołądkowo-jelitowym. Antybiotykoterapia zazwyczaj trwa od 3 do 6 miesięcy, a większość preparatów jest dostępna wyłącznie na receptę
Antybiotyki na trądzik — erytromycyna
Ten antybiotyk można zakupić w postaci płynu lub maści. Działanie erytromycyny ma charakter bakteriostatyczny – substancja umożliwia zaburzenie procesu wydłużania łańcucha polipeptydowego, co prowadzi do zablokowania procesu syntezy białek bakterii trądzikowych. Ponadto erytromycyna wykazuje właściwości przeciwzapalne.
Nazwy handlowe: Aknemycin, Erythromycinum
Antybiotyki na trądzik — cykliczny węglan erytromycyny
W tym przypadku mamy do czynienia z produktem w formie żelu lub roztworu. Cykliczny węglan erytromycyny wykazuje nawet trzykrotnie silniejsze działanie i ma znacznie wyższą odporność na niskie pH skóry trądzikowej aniżeli zwykła erytromycyna. Leczenie tym środkiem trwa od 4 do 8 tygodni.
Nazwy handlowe: Davercin
Antybiotyki na trądzik — klindamycyna
To kolejny antybiotyk rekomendowany do walki ze zmianami trądzikowymi. Stosuje się go u pacjentów w wieku powyżej 12. roku życia, a w aptekach jest dostępny jako emulsja, płyn bądź żel. Kilndamycyna jest substancją o właściwościach bakteriostatycznych i bakteriobójczych. Jej użycie pozwala na zaburzeniu syntezy białek i upośledzeniu procesu łańcucha polipeptydowego.
Nazwy handlowe: Clindacne, Dalacin, Klindacin, Normacilin
Z czym warto łączyć antybiotyki na trądzik?
Nic nie stoi na przeszkodzie, aby antybiotykoterapia została uzupełniona o korzystne właściwości innych preparatów. Przykładem może być nadtlenek benzoilu o silnych właściwościach utleniających i antybakteryjnych. Jego użycie pomaga w zapewnieniu komórkom optymalnej ilości tlenu. Ponadto umożliwia intensyfikację procesu syntezy kolagenu i ziarninowania skóry, co sprzyja m.in. redukcji zmian zapalnych i występujących zaskórników. Nadtlenek benzoilu jest dostępny na rynku pod nazwami Oxy, Benzacne, Lubexyl czy Duac, który zawiera w składzie klindamycynę.
Drugim wartościowym dodatkiem są retinoidy należące do grona związków pochodnych witaminy A. Retinoidy są również dostępne w postaci tabletek i preparatów do miejscowego użycia. Oprócz właściwości przeciwzapalnych, antyłojotokowych i neutralizujących zaskórniki pozwalają na wzrost skuteczności działania antybiotyków. Przykładami retinoidów na trądzik są adapalen, tazaroten oraz tretynoina.
Bibliografia:
- Adamczyk-Sitko K., et al. „Antybiotykoterapia miejscowa w trądizku zwyczajnym” Farmakoterapia 2019, 26(4): 7-12.
- Seniuta J., Reich A. „Miejscowa antybiotykoterapia w leczeniu trądziku” Forum Dermatologicum 2017, 3(2): 49-52.
- Szepietowski J., et al. „Trądzik zwyczajny: patogeneza i leczenie. Konsensus Polskiego Towarzyswa Dermatologicznego” Dermamtology Review/Przegląd Dermatologiczny 2012, 99(6): 649-673.
- Placek W., Romańska-Gocka K., Grzanka A. „Leczenie miejscowe trądziku” Przegląd Dermatologiczny 2011, 98: 442-448.
